Onder asfalt recensie

Het is een angstbeeld van veel mensen nu dat ze bij een vaccinatie een chip krijgen ingespoten. Je hoort de mensen niet klagen, maar ze moeten geen last krijgen van sudden field detoriation syndrome SFDS waardoor het hele systeem stilvalt en de mensen catatonisch voor zich uit blijven kijken. Maarten van der Graaff schrijft in Onder asfalt over een nabije toekomst waarin de groep Democratie en Vrijheid de macht lijkt te hebben met een Binnenste Randstad waar alleen geprivilegieerden mogen komen. Voordat je een beetje grip krijgt op de roman ben je wel een pagina of vijftig verder, want Van der Graaff toont ons eerst verschillende groepen mensen in rond een avond waarop opeens de snelwegen in het land verdwijnen.

Het is Op een zomeravond, rond de klok van tien, verdwijnen alle snelwegen. Modderige vlaktes blijven achter en er duiken schimmige figuren op die zichzelf de engelen noemen. Alina en Sinem, Shirley en Julian, Lennard en Simon, Raziël en Jeremiël: allemaal doorkruisen ze deze nieuwe wereld, op zoek naar antwoorden. Ira woont in Dierenriem, een wijk in de Buitenste Randstad.

Het zand in de voegen: 'Onder asfalt'- Van der Graaff - De Reactor

Maarten van der Graaff Wat als al het asfalt verdwijnt, en daarmee de ordening van het land? De uitdagende roman Onder asfalt stelt prikkelende vragen en doet je al tijdens het lezen uitzien naar een herlezing. Wie zei dat ook alweer, dat alles wat een schrijver schrijft persoonlijk is? De vraag is misschien liever: welke schrijver zei dat níét? Onder asfalt, zijn tweede roman, lijkt ook in de verste verte niet op een autobiografisch boek, maar die notie van de persoonlijke verslaglegging is er wel hoogst relevant voor.